Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Tę piękną modlitwę wielu z naszych Parafian zna już od 2001 roku. To wtedy po raz pierwszy w parafii Opatrzności Bożej rozpoczęła się dziewięciomiesięczna modlitewna krucjata w intencji życia – Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego. Istotą duchowej adopcji jest obrona życia istoty niewinnej, najmniejszej i najbardziej bezbronnej, dziecka, którego życie jest zagrożone. Osoba adoptująca wyprasza u Boga dar miłości rodzicielskiej i pozostawienie przy życiu poczętego dziecka oraz prawe i godne życie po jego urodzeniu. Pierwszym Opiekunem Dzieła był śp. Ksiądz Proboszcz Roman Marek. Sam chciał przygotować swoich Parafian do tego dzieła, chciał powiedzieć nam o szacunku dla życia, o potrzebie jego ochrony od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Chciał też opowiedzieć historię uratowanego życia, która splatała się z rozpoczęciem budowy kościoła. Termin uroczystego przyrzeczenia zaplanowany był, podobnie jak w większości parafii, na Dzień Świętości Życia 25 marca. Stan zdrowia Księdza Proboszcza był powodem przesunięcia tego terminu na maj na Święto Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych. Ale w życiu realizują się nie nasze, lecz Boże plany. Ksiądz Proboszcz, który chciał być opiekunem dzieła Duchowej Adopcji odszedł do Pana, a dla nas zapoczątkowanie tej modlitewnej nowenny w intencji życia stało się realizacją Jego duchowego testamentu. Pamiętamy Jego słowa z ostatniej rozmowy przy przygotowaniach: „Tak bardzo bym chciał, by w naszym Kościele, w naszej Parafii została podjęta i by trwała modlitwa w intencji poczętego życia.”
To właśnie dlatego, mimo ogromnego smutku i bólu po stracie nieodżałowanego Duszpasterza, szybko zaprosiliśmy Parafian i Przyjaciół Parafii Opatrzności Bożej do duchowej adopcji. 27 maja 2001 roku po raz pierwszy w Parafii Opatrzności Bożej na Mszach św. odbyło się uroczyste przyrzeczenie, które zapoczątkowało dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. W roku Jubileuszu Parafii Obrońcy Życia też świętują – w Dzień Świętości Życia 2010 roku rozpoczęliśmy po raz dziesiąty modlitewne czuwanie. Wierzymy, że z Bożą pomocą przez te dziesięć lat uratowaliśmy 1260 dzieci! Opiekunem Dzieła jest Ksiądz Proboszcz Jan Cienkosz. Dzieło Duchowej Adopcji w naszej Parafii zwykle rozpoczynamy w Dzień Świętości Życia, a kończymy po 9 miesiącach w Święto Bożej Rodziny. To nasz wkład w budowanie cywilizacji prawdy i miłości. To nasza odpowiedź na słowa Ojca Świętego Jana Pawła II:
„Brońcie dalej życia! Jest to wasz wielki wkład w budowanie cywilizacji miłości. Niech szeregi obrońców życia wciąż rosną. Nie traćcie otuchy. To jest wielkie posłannictwo i misja, jakie Opatrzność wam powierzyła. Niech Bóg, od którego pochodzi wszelkie życie, błogosławi wam!” (Jan Paweł II – Kalisz, 4 czerwca 1979).
Przestrzeganie Bożego prawa, poszanowanie godności i nienaruszalności życia ludzkiego w dzisiejszym świecie wymaga wysiłku. Wytrwałość daje tylko modlitwa. I to właśnie my – Obrońcy Życia – przez czas trwania Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego pełną miłości modlitwą przemienimy szarą codzienność w Betlejem Boga. Na Mszy św. kończącej duchową adopcję tradycyjnie już składamy na ołtarzu różę – symbol naszej dziewięciomiesięcznej modlitwy, symbol uratowanego życia. Cieszy zawsze ogromny bukiet róż złożony po Mszy św. w Kaplicy przed Matką Bożą, a nasze serca napełniają się radością „oto gościmy Jezusa” to On powiedział, „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mk. 9,37). Co rok, wciąż na nowo, zapraszamy do udziału w modlitewnym czuwaniu nad zagrożonym życiem! Zachętą niech będą słowa Jezusa Chrystusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt. 25,40).
Ewa Kukuła, Bogumiła Murias.
