Wyniki wyszukiwania dla:

 

 
 
 
 
 
 

 

 
 
 
 
 
 

 

 
 
 
 
 
 

 

 
 
 
 
 
 

Eucharystia

I komunia w III niedzielę maja

Eucharystia należy do najważniejszych sakramentów uznawanych święte w Kościele katolickim. Stanowi ona w liturgii jedną z form uczty sakralnej. Sakrament ten popularnie nazywany jest Mszą Świętą albo komunią. Obrzęd, ten pochodzi się z tradycji żydowskiej. Nazwę wzięła od czynności sprawowanej przez Jezusa w trakcie Ostatniej Wieczerzy tłumaczy się ją jako dziękczynienie Eucharystię możemy porównać z Paschę obchodzoną przez Żydów. W niej wyróżniamy: odprawianie Eucharystii i to jest utożsamiane z Mszą świętą; przyjęcie Eucharystii, czyli przystąpienie do komunii. Eucharystia to sakrament przypominający nam Bożą obecność pośród nas. Eucharystia, termin pochodzący z języka greckiego znaczy dziękczynienie (składanie Bogu), – ofiara, znaczy modlitwa złożona w ofierze Bogu, – Msza termin z języka łacińskiego oznaczający po prostu zakończenie, rozesłanie, wyjście z Jezusem w życie.

Sakrament Euchrystii ustanowił Jezus w trakcie sprawowania Ostatniej Wieczerzy gronie 12 apostołów. Ucztę tą przygotował Jezus tuż przed swoją śmiercią. Kościół tą pamiątkę obchodzi, co roku w Wielkim Tygodniu, a konkretnie w czwartek nazywając go również wielkim. Wydarzenie to zostało opisane przez wszystkich ewangelistów i stanowi ono jeden z najważniejszych słów Jezusa powtarzanych na każdej Mszy Świętej. Jezus ustanowił Eucharystię, po to, aby mogli nim się wszyscy cieszyć oraz go przyjmować. Miał na myśli tych, którzy zawsze pragnęli być bardzo blisko Niego. Do sakramentu Eucharystii może przystąpić osoba, która wcześniej przyjęła chrzest i chodzi w łasce uświęcającej. Sakrament ten przyjmują już dzieci uczęszczające do drugiej klasy. Warunkiem dopuszczenia do komunii św. jest właściwe rozeznanie oraz stosowne przygotowane. Osoba chcąca przyjąć Komunie Świętą musi spełnić następujące warunki: być po sakramencie chrztu, który zamazuje grzech pierworodny oraz nie być obciążonym grzechem ciężkim. Stałą łączność z Bogiem zapewnia Komunia, której przyjęcie powinno być poprzedzone sakramentem Pokuty dającym możliwość pojednania. Komunia Święta zostaje udzielana w trakcie Mszy Świętej i nie tylko, gdyż można ją przyjąć również podczas nabożeństw. Jest sakramentem chorych. Kapłani dostarczają ją do domów oraz szpitali. Komunię św. przyjmuje się z rąk kapłana, który ukazuje hostie mówiąc, że to jest Ciało Chrystusa. Na co osoba przystępująca do tego sakramentu odpowiada Amen, czyli niech się stanie. W Polsce wiernym podoje się komunię bezpośrednio do ust. Wówczas najczęściej się klęczący albo stoi. Jest to zależne od zwyczaju panującego w danej parafii. Są kraje, gdzie hostie wierni otrzymują na rękę. Najczęściej komunię świętą przyjmuje się w postaci samego chleba. W trakcie niektórych Mszy Świętych udziela się komunii świętej pod postaciami chleba oraz wina. Komunia św. zazwyczaj udzielana jest przez kapłana w prawi kanoniczne określa go jako szafarza zwyczajnego. Osoba mogąca udzielać ze względu na spełniającą funkcję duchową to: ksiądz, biskup oraz diakon. Sakramentu tego udzielają również szafarze nadzwyczajni. Może być to świecki mężczyzna, który wcześniej został właściwe do udzielania tego sakramentu przygotowany. Przy sprawowaniu sakramentu Eucharystii niezbędne są wino oraz chleb. Przemieniane w trakcie Mszy Św., podczas, której kapłan przy obecności wiernych wypowiada formułę przeistaczającą chleb oraz wino w Krew oraz Ciało Jezusa. Komunia Święta jest zadatkiem życia wiecznego tutaj na ziemi. Po części gasi nasza tęsknotę za Nim. Podczas przystąpienia do tego sakramentu następuje zjednoczenie z Chrystusem. Wpływa On na umacnianie wspólnoty kościelnej oraz chroni i gładzi codzienne grzechy. Przykazania kościelne mówią, że każdy, kto uważa się za osobę wierzącą przynajmniej raz do roku powinien przystąpić do Komunii Świętej (najlepiej podczas okresu związanego ze Świętami Wielkanocnymi. Dobrze jest przyjąć komunię podczas przystępowania i przyjmowania innych sakramentów Kościoła takich jak: Bierzmowanie czy Małżeństwo oraz Kapłaństwo. Komunię także należy przyjmować związku ze świętami Bożego Narodzenia oraz ceremonii rodzinnych, np. podczas pogrzebu. Przyjmowanie komunii Kościół również zaleca wykorzystanie każdej nadającej się sytuacji, do których należą: święta kościelne, pierwsze piątki każdego miesiąca. Jednak sensem całej Eucharystii przeżytej w duchu zjednoczenia z Bogiem jest komunia stająca się pełnią. Bez niej stajemy się tylko widzami podczas sprawowania Eucharystii.

Sakrament Eucharystii zalicza się do sakramentów nazwanych wtajemniczeniem chrześcijańskim. Kościół wyróżnia 3 sakramenty należące do wtajemniczenia chrześcijańskiego. Są to:

  • sakrament chrztu świetnego będący początkiem życia w Jezusie Chrystusie
  • sakrament Eucharystii jest zjednoczeniem Boga z człowiekiem oraz zadatkiem życia wiecznego
  • sakrament bierzmowania czyli sakrament dojrzałości chrześcijańskiej

Eucharystia jest sakramentem, do którego można przystępować przez całe życie. Eucharystia jest dziękczynieniem oddanym swemu Ojcu przez samego Jezusa w trakcie ostatniej wieczerzy spożywanej ze swoimi uczniami. Należy on do najważniejszych sakramentów umacniających chrześcijaństwo. W wyznaniu katolickim i prawosławnym ma on postać obrzędu sprawowanego podczas liturgii. Eucharystia jest sakramentem bogatym w symbolikę, najczęściej oznacza ona ofiarę oraz ucztę, którą sprawuje Kościół wraz z wiernymi, którzy swoją obecnością dają świadectwo wspólnoty podczas przyjmowania komunii.

Wyznania chrześcijańskie komunie rozumieją jako sakrament, czyli tajemnicę, której terminologia jest ściśle prawosławna. Rozumienie tego sakramentu i postać kształtu liturgicznego niekiedy różnią się w zależności od wyznania. Zasadniczym punktem dyskusyjnym, dotyczącym interpretacji jej znaczenia jest istota Eucharystii. Spór doktrynalny pomiędzy katolikami oraz protestantami wiąże się z obecnością samego Chrystusa pod postacią chleba oraz wina. Kościół katolicki uważa mszę świętą za jedyną prawdziwą złożoną przez Jezusa ofiarą, gdzie chleb oraz wino zostają przeistoczone w ciało oraz Krew samego Chrystusa. To teoria transsubstancjacji albo inaczej przeistoczenia, którą przyjął w 1215 roku Sobór Laterański. Z kolei protestanci są w stanie zaaprobować pewną część symbolicznej pamiątki obecności Jezusa Chrystusa. Protestanci uważają, że śmierć Chrystusa to dostateczna ofiara, która została dokona tylko jeden raz oraz nie podlega kontynuacji. Podczas Soboru Trydenckiego stanowisko to odrzucono i uznano za heretyckie. Prawo ustalone przez Kościół katolicki mówi o przyjmowani komunii świętej przynajmniej raz do roku, podczas okresu Świąt Wielkanocnych. Aby do niego przystąpić należy mieć zgładzone w trakcie spowiedzi grzechy śmiertelne. Obowiązek przyjęcia komunii świętej w ciągu roku ustanowił Sobór Laterański. Jednak po siedemnastym w. popularnym stał się ruch przyjmowania tego sakramentu jak najczęściej. Niegdyś surowo był przestrzegany post nie jedzenia cały dzień przed przyjęciem tego sakramentu. Dziś post ten został złagodzony. Z kolei uroczyście odprawia się Komunii Świętej, która pierwszy raz w życiu zostanie przyjęta przez dzieci. Celebrowanie Eucharystii we wcześniejszych wiekach przebiegał inaczej. Od dziesiątego wieku podczas tego obrzędu spożywano konsekrowane win oraz chleb. W trakcie konsekracji modlono się za pomocą właściwej formuły obrzędowej. Sakrament ten był skoncentrowany na momencie podniesienia komunii oraz kielicha z winem. Treść tego sakramentu stanowi chleb z mąki pszennej oraz wino z winogron, podstawą tej ceremonii są wypowiadane słowa Jezusa umieszczone na kartach Nowego Testamentu. Kościół prawosławny oraz greckokatolicki udziela komunię świętą wiernym pod postacią chleba, który ma smak kwaśny oraz pod postacią wina. Przyjmowanie chleba symbolizującego komunię świętą jest bardzo dawną praktyką będącą podłożem sporów podczas soboru w Konstancji. Katolicki obrzęd sakramentu Eucharystii sprawowany jest w trakcie Mszy Świętej podczas obecności ludu Bożego, czyli wiernych. Celebracji przewodniczy Jezus reprezentowany przez kapłana. Sakrament Eucharystii w Kościele katolickim ma miejsce w ściśle ustalonej liturgii. Jego sprawowanie zaczyna się po modlitwie wiernych. Na liturgię sakramentu Eucharystii składa się:

  • przygotowanie darów

Przyniesienie na sam ołtarz chleba oraz wina staje się gestem mającym swoją symbolikę wyrażającą się poprzez dar, a także zaangażowanie wszystkich wiernych, pragnących przekazać swemu Bogu fundamentalny pokarm jakim jest dla nich chleb oraz wino

  • modlitwa eucharystyczna

Dużo jest modlitw eucharystycznych do wyboru. Jednak wszystkie one są akcją, którą się proklamuje poprzez słowa oraz gesty, które wyraża sprawujący liturgię kapłan. Modlitwa eucharystyczna w następującej kolejności:

  • Dziękczynienie ofiarowane naszemu Ojcu śpiewem Święty Pan Bóg zastępów
  • Modlitwa kapłana nad chlebem oraz winem o Ducha Św.
  • Wypowiadanie słów oraz gestów Jezusa podczas ostatniej wieczerzy. Tutaj ma miejsce przeistoczenie chleba oraz wina, czyli darów ofiarnych
  • Wygłaszanie tajemnicy wiary
  • Wezwanie skierowane do Ducha z prośbą o zjednoczenie wiernych
  • Doksologia
  • Odmówienie wspólne wszystkich wiernych modlitwy Ojcze Nasz
  • Komunia Św.

Przyjęcie sakramentu Eucharystii to zaproszenie do serca Jezusa Chrystusa. Daje ona ścisłe zjednoczenie w tak krótkim czasie. Spożywanie tego ciało oraz picie tak drogiej krwi sprawia głęboką cisze oraz pokój w sercu. Niezwykłym czasem jest moment, podczas, którego wierni modlą się słowami modlitwy eucharystycznej. Czas ten rozpoczyna się od momentu podniesienia kielicha oraz hostii przez samego kapłana do góry i trawa do procesji Komunii Świętej. Przyjmowanie sakramentu Eucharystii powinno być czasem szczególnym, ponieważ jest to jeden z najważniejszych momentów dal życia chrześcijanina, tu spotyka się z Bogiem Trójedynym, aby ucztować i przeżywać z Nim ogromną radość spotkania. Jest to wielka łaska i zarazem wielkie wyróżnienie dla człowieka. Z sakramentu tego czerpie się siłę do dalszej pielgrzymi, gdyż zgodnie ze słowami Jezusa Chrystusa na tej ziemi jesteśmy tylko pielgrzymami. To źródło życia nadziei i miłości. Otwartość na Boga mieszkającego w tym sakramencie pozwala mi go w Nim doświadczyć.

Największy skarb, jaki Kościół posiada to sakramenty, w tym również sakrament Eucharystii. Sakrament ten najpierw został złożony przez Jezusa Chrystusa Apostołom i ich następcom. W Ewangelii, św. Jana ( 13, 1 – 4):

Przed świętem Paschy Jezus widział, że nadeszła godzina Jego przejścia z tego świta do Ojca. A ponieważ umiłował swoich, którzy mieli pozostać na świecie, tę miłość ukazał im do końca. Podczas wieczerzy, gdy diabeł zajął się tym, by Judasz syn Szymona Iskarioty, Go wydał.

Polecił im powtarzać słowa z Wieczerzy: łamać chleb i podawać kielich z wina, sakramentalne znaki Jego ofiarnego Ciała i przelanej krwi. Z kolei po śmierci swojej oraz zmartwychwstaniu zlecił im posługę odpuszczania grzechów i udzielania innych sakramentów. Sakrament Eucharystii jest czytelnym znakiem więzi Chrystusa z Kościołem. Pragnieniem Chrystusa jest, aby wszyscy wierni stali się narzędziami dzieła zbawienia, które On sam realizuje poprzez sakramenty Kościoła. Są to skuteczne znaki łaski odsłaniającej się przed samymi oczyma duszy należącej do człowieka oblicze samego Chrystusa, który jest miłosiernym Zbawcą oraz Dobrym Pasterzem. Eucharystia jest ucztą jedności oraz pokoju.

Ja, bowiem otrzymałem od Pana to, co Wam przekazałem: Pan Jezus, tej nocy, które był wydany, wziął chleb, odmówił modlitwę dziękczynną, połamał i powiedział: To jest moje ciało za was. Czyńcie to na moją pamiątkę. Podobnie po wieczerzy wziął kielich, mówiąc: Ilekroć z niego pić będziecie, czyńcie to na moją pamiątkę. Ile razy, bowiem będziecie jeść ten chleb i pić z tego kielicha, będziecie ogłaszać śmierć Pana, aż przyjdzie. Ktokolwiek jednak by jadł ten Chleb lub opił z kielicha Pana w sposób niegodny, ten będzie winny Ciała i krwi Pana. Niech każdy wpierw wnikliwe oceni samego siebie, a potem niech je ten Chleb i pije z tego kielicha. Kto bowiem je i pije, a nie zważa na Ciało Pańskie, je i pije na własną zgubę. Właśnie, dlatego tak wielu z was jest chorych słabych, wielu też zmarło. Gdybyśmy siebie samych sądzili, nie bylibyśmy osądzeni. A gdy Pan nas sądzi, wówczas karci nas w tym celu, abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem. 1 Kor ( 11, 23 – 33).

Sam Jezus Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii podczas ostatniej Wieczerzy, po to, aby stał się dal wiernych wzmocnieniem, a dla Apostołów siłę w głoszeniu i prowadzenie ewangelizacji. Kazał to czynić na swoja pamiątkę, dlatego Kościół nieustannie oraz nieprzerwanie sprawuje ten sakrament zarówno troszcząc się o zbawienie wszystkich wiernych. Należy on do Jego najważniejszych sakramentów, a jego przyjmowanie jest uzależnione od każdego wierzącego. W tradycyjnych pieśniach Kościoła zawierają słowa opisujące stan przyjmującego samego Boga Trójedynego podczas tego sakramentu ” Pan Jezus już się zbliża już puka do mych drzwi, pobiegnę go przywitać, bo serce z bólu drży. Szczęście niepojęte Bóg sam odwiedza mnie, o Jezus wspomóż łaską, bym godnie przyjął Cię”. Sakrament ten stał się dla niejednej osoby potężnym wsparciem podczas trudnych życiowych chwil, pomagał przetrwać każdy ból i każde cierpienie. Wszystko jest Boga to, co na ziemi się znajduje i w niebie. Pragnienie złożenia siebie na ofiarę oraz oddanie się mi na wieki, to modlitwa, która się ciśnie na ustach po przystąpieniu do tego sakramentu. Ważna staje się tutaj prostota serca i chęć oddania go na służbę wieczystą jako nieustanną ofiarę ku większej chwale Boga. Ważne jest również oddanie Bogu wszystkich słabości oraz grzechów, które osłabiają lub całkowicie zrywają więź z nim. I w Boskim Sercu tam Schronienie dajesz nam o Jezu mój, aby nas żądłem złym wróg nas nie dotknął w nim, by się przed piekła złem lud ukrył Twój. Ważnym warunkiem przystąpienia do Komunii Świętej jest przystąpienie do sakramentu spowiedzi świętej, czyli sakramentu pokuty i pojednania. Ten sakrament oczyszcza z grzechów popełnionych przeciwko Bogu i bliźniemu. Aby spowiedź była ważna, przed nią należy spełnić pięć warunków, o których mówi kościół. Nie można nie doceniać osobistego sprawowania sakramentu Pokuty, czy nawiedzenia chorych z ustanowionym na ten cel specjalnie sakramentem Namaszczenia. Oba te sakramenty ukazują w sposób bardzo czytelny wszystkim jako znak Jezusa Chrystusa, który nie zapomina i jest zawsze obecny i działający w swoim Kościele. Niezmiernie ważna jest modlitwa za szafarzów zwyczajnych, którzy celebrują sakramenty, w tym również sakrament Eucharystii, ponieważ oni są znakiem widzialnym samego Jezusa Chrystusa. Potrzeba im jest szczególnych łask, aby Msza święta była godnie odprawiona. To oni jako prowadzący zgromadzenie Boże stają się wzorem oraz przykładem do naśladowania miłości do Jezusa Chrystusa.